MoSCoW Tekniği ile Önceliklendirme

MoSCoW tekniği veya MoSCoW analizi olarak da bilinen bu yöntem, gereksinimleri yönetmek için kullanılan popüler bir önceliklendirme tekniğidir. Yönetim, iş analizi, proje yönetimi ve yazılım geliştirmede paydaşlarla her bir gereksinimin yerine getirilmesine ve verdikleri önem konusunda ortak bir anlayışa ulaşmak için kullanılır.
MoSCoW tekniği, 1994 yılında Dai Clegg tarafından geliştirilmiş olup, 2002 yılında tüm hakları DSDM’ ye (Dynamic Systems Development Method) bağışlanmıştır.

MoSCow yönetemi 4 ana kategoriden oluşur. Must Have, Should Have, Could Have ve Will not Have kelimlerinin baş harflerinden oluşmakta olup, akılda kalıcı olması için MoSCoW olarak adlandırılmıştır.

Must Have
Ürünün temel özellikleri bu kategoride belirlenir. Belirlenen geliştirmeler belirtilen zaman içerisinde tamamlanması için ilk önceliğe sahiptir. Aksi durumda, iş tamamlanmamış kabul edilir.
Should Have
Ürünün temel özelliklerinin tamamlanmasının ardından kalan kaynakların aktarılabileceği, paydaşların kritik olarak nitelendirmediği geliştirmeler bu kategoride yer alır. Tamamlanmaması durumu ürünün başarısını etkilemez.
Could Have
Müşteri memnuniyetini arttıracağı, genellikle düşük maliyetli geliştirmelerdir. Ürünün kullanımını olumlu etkileyeceği düşünülen yapılsa iyi olur denebilecek geliştirmeler bu kategoride yer alır.
Will Not Have
Bu Kategoride yer alan geliştirmeler ürünün teslimat kapsamı dışındadır ve bir kaynağa sahip değildirler.